Żywokost

Żywokost to trawiasta wieloletnia roślina leśna należąca do rodziny Buracznikow. Rosyjska nazwa zakładu opiera się na miejscach, w których rośnie najczęściej. Łacińska nazwa (symphytum officinale) jest związana z greckim słowem symphyo, którego znaczenie to „łączyć” lub „łączyć”.

W literaturze rosyjskiej żywokost nazywany jest często tłustym korzeniem, wizą trawiastą, ostrokrzewem lub łamaczem kości.

Nazwa „zivivost” jest związana z językami wschodnioeuropejskimi (roślina nazywa się zywokost po polsku, zywokost po ukraińsku i zyvakost po białorusku). Nazwa ta sugeruje, że żywokost jest narzędziem terapeutycznym do przerostu złamań i leczenia stawów. Ważne jest, aby nie mylić go z larkspur (delphinium), który jest zupełnie inną rośliną należącą do rodziny Buttercup.

Inne nazwy żywokostu to:

• Żywokost (angielski)
• Consoude, Oreilles d'ânes (Fr.),
• Arzneibeinwell, Beinheil, Heilwurz, Kornfrei, Schwarzwurz (niemiecki).

• Wysokość żywokostu wynosi do 80-100 centymetrów.
• Roślina ma duży korzeń, owłosione grube proste łodygi, owłosione duże liście i różowe (rzadziej żółtawe) kwiaty w kształcie dzwonu. System korzeniowy żywego systemu charakteryzuje się obecnością licznych procesów. Jeśli poza korzeniem rośliny jest prawie czarny, to wewnątrz jest soczysty i biały. Do dotyku korzeń jak tłusty.
• Ulotki u żywokostu mają owalny kształt (są zaostrzone do wierzchołków) i pokryte włoskami.
• Roślina zaczyna kwitnąć w maju.
• Owoce (cztery orzechy) zaczynają dojrzewać w lipcu.

Są takie rodzaje żywokostu:

Żywokost ten jest bardzo popularny w Europie Wschodniej, ale występuje także w Azji i na Syberii. Roślina kocha mokre miejsca, więc znajduje się w lasach, na terenach zalewowych rzek i na łąkach. Osobliwością roślin tego gatunku są krótkie kłącza, wysokość łodygi do jednego metra, podłużne duże liście, łodygi owłosione, kwiaty ciemnofioletowego odcienia (rzadziej różowe). Taki żywokost nie jest wybredny w glebie i jest odporny na zimno.

Nazywany jest również szorstki lub twardy. Znajdź taki żywokost, rosnący w naturalnych warunkach, może być na Kaukazie. Roślina rośnie na łące, nad brzegiem rzeki, nad górskim potokiem, na skraju lasu, wiosną iw innych miejscach. Różnice między tym rodzajem żywego inwentarza to sztywniejsze pokwitanie rośliny i niebieski odcień kwiatów. Żywokost ten jest wykorzystywany jako roślina pastewna i jest uprawiany w różnych krajach.

Wysokość krzewów żywokostu wynosi do 50 centymetrów. Na początku lata roślina jest pokryta żółtymi kwiatami. Ojczyzną tego gatunku żywokostu są Bałkany, Pireneje i północno-zachodnie regiony Turcji.

Wielu botaników nie przenosi tego rodzimego gatunku na osobny gatunek, ale uważa go za jedną z odmian szorstkiego żywokostu. Uważa się również, że obcy żywokost to roślina hybrydowa łącząca żywokost twardy i leczniczy. Na wolności taki żywokost występuje również na Kaukazie.

Ma długi kłącze, wysokość do 100 centymetrów, tworzenie gęstych zarośli, obfite kwitnienie, odporność na zimno i choroby. Kwiaty tego zivokosty są jasnoniebieskie, ale jest też odmiana o białych kwiatach. Żywokost kaukaski jest rozmnażany przez nasiona (wysiewane przed zimą) lub przez części kłączy.

Ojczyzną rośliny jest Kaukaz. Żywokost ten rośnie w lasach mieszanych, tworząc krzewy o wysokości 20-30 centymetrów. Wyróżnia się ciemnozielonymi owalnymi liśćmi, żółtawymi kwiatami, bezpretensjonalnością gleby i dbałością. Taki żywokost jest często wybierany do ogrodów, sadząc go w zacienionym i częściowo zacienionym miejscu.

Żywokost rośnie do wysokości 45 centymetrów i kwitnie różowymi lub niebieskimi tubularnymi kwiatami. Roślina dobrze znosi mróz, ale jest wrażliwa na światło słoneczne.

Żywokost jest szeroko rozpowszechniony w całej Europie, ale także rośnie w Azji.Roślina preferuje żyzną wilgotną glebę i półcień, więc często można ją zobaczyć na brzegach strumieni i rzek.

Do celów leczniczych używają świeżych liści żywokostu, które można przechowywać do jednego dnia w chłodnym miejscu, na przykład w lodówce. Jednak częściej formy dawkowania są przygotowywane z kłącza żywokostu. Ponieważ roślina jest rośliną wieloletnią, korzenie można zbierać niemal o każdej porze roku.

Gdy korzenie tracą wilgoć, umieszcza się je w workach z tkaniną i przechowuje w suchym miejscu przez okres do trzech lat. Jeśli przechowywanie jest planowane przez długi czas lub może się w nim dostać wilgoć, suche korzenie należy umieścić w suchych, czystych puszkach, zakorkowanych i okresowo wentylowanych.

• Główną cechą żywokostu jest przyspieszenie naprawy tkanki po urazie, w szczególności tkanki kostnej.
• Liście rośliny mają kwaśny smak.
• Zdolność żywokostu do leczenia ran była znana w czasach starożytnej Grecji.

• Flawonoidy.
• Alkaloidy (mała ilość).
• Garbniki.
• Wiewiórki.
• Alantoina (główny związek rośliny, zapewniający jej właściwości).
• Śluz roślinny.
• Kwasy roślinne (rozmaryn, fenylokarboksyl).
• Inulina
• Skrobia
• Triterpeny.
• Witamina B12.
• Garbniki.

• Pokrowce.
• To brzmi.
• Łagodzi skurcze.
• Ma działanie przeciwbakteryjne.
• Zmniejsza stan zapalny.

• Reakcje alergiczne.
• Ciąża (roślina stymuluje mięśnie macicy).

Duża liczba zhivokost ze względu na zawartość alkaloidów może powodować guzy i uszkodzenie wątroby. Użycie roślin w małych ilościach nie szkodzi, jednak zachodnia medycyna nie zaleca, aby nie brać ani samej rośliny, ani wyciągów z niej.

Wyciąg z kłączy oleju żywokostu jest stosowany w medycynie. Pobudza procesy regeneracyjne w tkankach i przyspiesza gojenie, dlatego przyczyną ich stosowania są złamania, siniaki, różne patologie kości, otarcia, wrzody, rany, przetoki i inne uszkodzenia tkanek. Olej żywokostu jest nakładany na dotkniętą skórę lub pocieranie kończyn i stawów dwa lub trzy razy dziennie bez mycia. Używaj oleju przez co najmniej miesiąc lub do całkowitego wyleczenia. Może być stosowany w nieskończoność w wieku dorosłym, a dzieci (2-9 lat) są zalecane na kurs do miesiąca.

Wydobywa się z kłączy i liści. Sok z korzeni jest bardziej lepki i służy do przygotowywania preparatów kosmetycznych w domu. Aby to uzyskać, korzenie, pobrane z ziemi, muszą być dokładnie umyte, pokrojone na kawałki i tarte na drobnej tarce, a następnie wyciśnięte przez gazę. Łącząc sok zhivokosta (dwie części) z wlewem kwiatów rumianku (jedna część), weź balsam, używany do rozszerzonych porów. W czystej postaci sok z żywokostu korzeniowego nakłada się na skórę kropkowo, lecząc drobne zadrapania, trądzik lub plamę zapalną.

Podczas krwawienia z soku z nosa należy namoczyć bawełniany wacik, a następnie wejść do jamy nosowej. Podczas napełniania tamponu krwią należy go usunąć i wstrzyknąć nowy tampon z sokiem, aż krew całkowicie się zatrzyma (zwykle wystarczą dwa lub trzy tampony).

Sok otrzymany z młodych liści rośliny jest stosowany jako środek profilaktyczny przeciwko miażdżycy. Jest przyjmowany trzy razy dziennie w łyżeczce.

• Wszystkie części żywego inwentarza są jadalne.
• Młode liście żywokostu mogą być duszone lub pieczone w cieście.
• Liście wycięte z wierzchołków dodaje się do letnich zup i sałatek.
• Liście rośliny mogą również służyć jako skorupa do każdego wypełnienia.
• Kwiaty spożywane z serem.Są także słodzone i używane do dekorowania potraw.
• Niewielką ilością korzenia żywokostu mogą być przyprawione sałatki.

W 500 ml bulionu z kurczaka umieść jedną marchewkę, dwa ziemniaki i jedną cebulę, a następnie gotuj warzywa prawie do gotowości. Następnie dodaj 50 g liści żywokostu, rozdrobnij je, a także sól i pietruszkę. Gotuj zupę przez kolejne trzy minuty i podawaj z kwaśną śmietaną.

• Roślina jest skuteczna w przypadku problemów ze stawami, układu mięśniowo-szkieletowego. Żywokost jest zalecany do złamań, zapalenia stawów, dny moczanowej, zapalenia stawów.
• Żywokost ma działanie hemostatyczne. W tym przypadku roślina pomaga w zewnętrznym krwawieniu (oddziaływanie alantoiny i śluzu) i wewnętrznym (na substancje aktywne wpływa mechanizm neurohumoralny).
• Odwar z żywego korzenia pomaga w przewlekłym zapaleniu oskrzeli, zapewniając działanie przeciwzapalne i wykrztuśne.
• W chorobach przewodu pokarmowego infuzja kłączy rośliny wykazuje jej właściwości ściągające, przeciwzapalne i otaczające.
• Zaleca się włączenie mlecznej infuzji roślin do kompleksowego leczenia gruźlicy kości.
• Maść zawierająca żywokost stosuje się jako środek na obrzęk w okresie pooperacyjnym, a także po urazach. Jest skuteczny w wrzodach troficznych i ropnych, a także w ranach gojących się bardzo powoli.
• Homeopaci używają leku o nazwie Symphytum, wykonanego z korzenia żywokostu.

Ze względu na szeroki zakres właściwości leczniczych żywokost stosuje się w medycynie tradycyjnej.

100 g korzenia jest drobno posiekane i napełniane czystą wodą (1000 ml), a następnie gotowane przez 10-15 minut na małym ogniu. Odcedź bulion, jest używany do ciepłych okładów i płynów.

Narzędzie jest zalecane dla:

• krwawienie
• Zerwanie więzadła
• problemy ze stawami
• złamania.

Zaraz po urazie konieczne jest zastosowanie ochłodzonego bulionu do obszaru uszkodzenia, a po kilku dniach zaczynają robić ciepłe okłady. Trwały efekt procedur pojawia się po 7-10 użyciu.

Świeże korzenie rośliny są mielone na papkę, starając się zachować sok. Do tej zawiesiny dodaje się stopiony tłuszcz (smalec, smalec) w tej samej ilości. Nalegając 24 godziny w ciemnym miejscu, umieść tę maść w szklanym słoiku, przykryj pokrywką i trzymaj w lodówce. Narzędzie jest używane do wszelkich problemów z układem mięśniowo-szkieletowym, stawów.

Biorąc 100 gramów suszonego korzenia żywokostu, a także 200 gramów suszonych kwiatów kasztanowiec, zmiel wszystko na proszek, dodaj pięć stołów. łyżki wódki lub alkoholu i zamieszaj.

Rozpuść 400 mg tłuszczu wieprzowego w łaźni wodnej, wymieszaj z mieszaniną ziół i alkoholu, a następnie trzymaj w piekarniku przez 3-4 godziny. Podsumowując, maść należy gotować przez 5-7 minut w wysokiej temperaturze i przecedzić przez gazę do szklanego pojemnika. Powstałą maść stosuje się do owrzodzeń troficznych.

Narzędzie nakłada się w nocy - obszar z nałożoną maścią pokrywa się folią i owija.

Wlej dwa stoły. łyżki korzeni, umieszczone w termosie, dwie szklanki wrzącej wody. Nie zamykaj termosu 15 minut, a następnie zamknij i nalegaj na kolejne 5-7 godzin.

Nalegaj na wysiłek i podejmuj, gdy:

• zaparcie
• choroba wrzodowa
• zapalenie żołądka.

Weź 100 ml. 30 minut przed posiłkami.

Jedz 1,5 miesiąca, a następnie zatrzymaj się na dwa miesiące.

Sproszkowany suszony korzeń (100 gramów) zalać wódką (500 ml). Nalegaj na żywokost dwa lub trzy tygodnie.

Lek należy przyjmować przez pół godziny przed posiłkami, czterdzieści kropli (kroplówka w 1/2 szklanki wody) w celu leczenia złamań, problemów ze stawami lub owrzodzeń. Nalewka jest szczególnie skuteczna, jeśli jednocześnie używasz maści żywokostu.

W przypadku osteoporozy stosuje się leczenie, które składa się z 2 różnych receptur:

1. 0,5 łyżeczki żywokost wypełnia się zimną wodą.Mieszanina powinna stać przez 24 godziny, rozcieńczyć ją 0,5 litra. mleko i umieścić w piekarniku z co najmniej 3-4 godzinami ognia. Nalegaj na szczep i pij 1,5 łyżeczki. po każdym posiłku (3 razy dziennie). Przebieg leczenia wynosi 7 dni.
2. Przez następne 7 dni żywokost z pierwszego przepisu dodaje się do piekarnika gotowanego w piekarniku z 1 łyżką. twaróg lub miód. Konieczne jest spożywanie tej mieszanki po jedzeniu 3 razy dziennie. Mieszanina musi być przechowywana w lodówce.

W przypadku dny, reumatyzmu, bólu stawów lub reumatoidalnego zapalenia stawów, przygotuj maść ze świeżo startego korzenia żywokostu z tłuszczem wieprzowym i dimeksydem w proporcji 1 część korzenia do 2 części tłuszczu i 0,5 części dimeksydu. Dimexide można kupić w aptece.

Sort Goldsmith bardzo wymagająca temperatura i oświetlenie. Liście żywokostu mają złotożółty brzeg. Roślina tworzy niskie zarośla (do 30 cm), a jej kwiaty zmieniają kolor z różowego na biały.

W roślinach Hidcote Pink i Hidcote Blue wysokość dochodzi do 45 centymetrów. Ich liście mają ciemnozielony kolor, a kwiaty w kształcie dzwonu mają biało-różowy lub niebieski odcień. Rozmnażanie tych odmian jest wegetatywne. Dobrze rosną w półcieniu.

Roślina jest dość bezpretensjonalna dla gleby i może być uprawiana na prawie każdym podłożu, jeśli jest dostatecznie wilgotna. Żywokost dobrze reaguje na nawożenie, zwiększając zarówno masę wegetatywną, jak i ilość kwiatów. Rozmnażanie rośliny jest możliwe zarówno przez nasiona, jak i przez podział korzeni.

Roślina może być uprawiana w cieniu i na słońcu, podczas gdy żywokost rosnący w cieniu będzie miał jaśniejszy kolor.

Jesienią wegetatywna część rośliny obumiera, a część zimowa pozostaje na zimowanie, co nie jest konieczne do schronienia.

Żywokost wspomniał naukowiec, który był botanikiem w starożytnej Grecji, Teofrast. Współczesna nazwa rośliny pojawiła się dzięki Dioscoridesowi w latach pięćdziesiątych naszej ery. Właściwości i cechy charakterystyczne obszaru uprawy na żywo zostały opisane przez Avicennę w jego traktacie Kanon medycyny, napisanym w 1020 roku.

W XVII wieku w Moskwie zorganizowali tworzenie ogrodów „farmaceutycznych”, w których ze Smoleńska i Połocka sprowadzono dwadzieścia funtów żywokostu (kłącza). Roślina była badana przez botanika i agronoma A.T. Bolotova w 1786 roku. Teraz w rosyjskich aptekach można kupić leki, w tym żywokost - balsam Żiwokost i żywokost maści.